Η εμπειρία που αποκτήσαμε ως κοινωνία στα συστήματα θερμοπρόσοψης την τελευταία δεκαετία διδάσκει πως η επιλογή του τύπου του θερμομονωτικού υλικού λαμβάνοντας υπόψη μόνο το συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας απέχει μακράν από αυτό που ονομάζουμε βιωσιμότητα. Μια τέτοια επιλογή όχι απλά δεν υπηρετεί την έννοια της βιωσιμότητας, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα την πυροπροστασία, όπου μια ενεργειακή αναβάθμιση μπορεί να υποβαθμίσει την ασφάλεια του κτιρίου σε περίπτωση πυρκαγιάς. Σήμερα ο σύγχρονος μελετητής μπορεί με ευκολία να επιτύχει τους ενεργειακούς στόχους επιλέγοντας ένα οποιοδήποτε θερμομονωτικό υλικό, ωστόσο στην επιλογή του αυτή πρέπει παράλληλα να σταθμίζει την επίτευξη κρίσιμων λειτουργικών χαρακτηριστικών όπως είναι: η σταθερότητα της ενεργειακής απόδοσης, η θερμική προστασία, η πυροπροστασία, η αντισεισμική προστασία, η ηχομόνωση, η διαπνοή, η εξάλειψη προβλημάτων κτηριακής παθολογίας, η διαστατική σταθερότητα και αντοχή στις περιβαλλοντικές καταπονήσεις.
Ανατρέχοντας λοιπόν στα χαρακτηριστικά των υλικών προκύπτουν δύο υλικά που μπορούν να θεωρηθούν κορυφαίες επιλογές στην εφαρμογή των θερμοπροσόψεων για τους δικούς του λόγους το καθένα: στην κατηγορία των ινωδών υλικών ο Πετροβάμβακας και στην κατηγορία των αφρωδών μονωτικών η Εξηλασμένη Πολυστερίνη.
Ο Πετροβάμβακας σήμερα θεωρείται πανευρωπαϊκά ως η κορυφαία επιλογή στα συστήματα θερμοπρόσοψης καθώς εκτός από τη θερμομόνωση προσφέρει μια σειρά από επιπλέον πλεονεκτήματα. Ειδικότερα, ο πολύ χαμηλός συντελεστής αντίστασης στη διάχυση υδρατμών, μ=1, εξασφαλίζει αξιοσημείωτα σταθερό συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας σχεδιασμού λ2 βάσει ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 10456, ιδανική διαπνοή του κελύφους, συνεπώς, ταχεία αφύγρανσης των δομικών στοιχείων, περιορισμό των προβλημάτων κτιριακής παθολογίας (ενανθράκωση, ανερχόμενη υγρασία, κ.α.) και βέλτιστη θερμική άνεση στον εσωτερικό χώρο. Με εξαιρετικά χαμηλή θερμική διαχυτότητα α= 3,67 x10-7 m2/s είναι ιδανική επιλογή για τη θερμική προστασία κατά τη διάρκεια του Καλοκαιριού στον Ευρωπαϊκό Νότο περιορίζοντας την ανάγκη για ψυκτικά φορτία συγκριτικά με ίδιας θερμικής αντίστασης ελαφρύτερα και μεγαλύτερης θερμικής διαχυτότητας αφρώδη μονωτικά. Συνδυαστικά η χαμηλή θερμική διαχυτότητα και η υψηλή διαπνοή προσφέρουν μια μοναδική διαστατική σταθερότητα και αντοχή στο χρόνο των επιχρισμάτων και του συστήματος. Παρουσιάζει έναν εξαιρετικό συντελεστή ηχοαπορρόφησης αW=0,95 επιτυγχάνοντας μία αντιληπτή μείωση του εξωτερικού θορύβου περίπου κατά 60 %. Και τέλος, αλλά ίσως το σημαντικότερο όλων, ως ένα άκαυστο θερμομονωτικό υλικό κατηγορίας αντίδρασης στη φωτιά Α1, αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή για παράλληλη ενεργειακή αναβάθμιση χωρίς την υποβάθμιση της ασφάλειας του κτιρίου σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Η Εξηλασμένη Πολυστερίνη από την άλλη στην κατηγορία των αφρωδών μονωτικών, αποτελεί το ιδανικό υλικό για την επίτευξη μιας διττής ενεργειακής και αντισεισμικής προστασίας. Ειδικότερα, αποτελεί το αφρώδες μονωτικό που ο δηλωμένος συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας λD=0,033-4 W/mK αφορά το υλικό μετά από 25 χρόνια, καθώς ξεκινάει από λ=0,0265 W/mK και φτάνει σε τιμή λ=0,029 W/mK περίπου στα 15 χρόνια, προσφέροντας έτσι, για περίπου μια δεκαπενταετία πολύ καλύτερη εξοικονόμηση ενέργειας από άλλα αφρώδη μονωτικά. Εάν μάλιστα, συνυπολογίσουμε την εξαιρετικά χαμηλότερη υδατοαπορρόφηση, το ενεργειακό όφελος πολλαπλασιάζεται και αποτελεί εξαιρετική επιλογή σε όρους κόστους/απόδοση. Ωστόσο το τεράστιο όφελος από τη χρήση της εξηλασμένης πολυστερίνης στη θερμοπρόσοψη αποτελεί η αύξηση 40 % που προσφέρει στις μηχανικές αντοχές μιας τοιχοποιίας πλήρωσης, έναντι της πτώσης της σε περίπτωση σεισμού, καθιστώντας την ιδανική επιλογή για τα παλαιότερα κτίρια του πριν το 1990, καθώς η διατήρηση της τοιχοποιίας στη θέση της έχει σημαντική συνεισφορά και στην συνολική δυσκαμψία και αντοχή του φορέα.
Χατζηάστρου Χρήστος, Χημικός MSc. Χημείας Δομικών Υλικών, Δ/ντής Τεχνικής Υποστήριξης FIBRAN
